Rituelen tijdens de uitvaart

De rituelen tijdens een uitvaart in ons land

Rituelen

Omgaan met de dood is in ons land niet veel verschillend dan in andere landen. We zijn misschien iets meer gereserveerd of meer terughoudend dan de bevolking in andere landen, maar daarom niet minder realistisch. Wanneer iemand komt te overlijden komen er automatisch een aantal verplichtingen op de voorgrond. Het overlijden dient te worden vastgesteld door een arts en een begrafenisondernemer moet worden gekozen.

Rituelen van bij het begin

Het is als het ware de start van een aantal rituelen die met de dood te maken hebben. De overledenen wordt overgebracht naar het funerarium of mortuarium alwaar men kan gaan groeten. Meteen komen de eerste rituelen aan bod, bij het Christelijke geloof heeft men de mogelijkheid om “een kruisje te geven”. Dit met een palmtak of wijwaterkwast. Een van de eerste vaste tradities in ons land, bij een begroeting van een overleden persoon. Dit vormt het eerste ritueel.

Vervolgens zal de begrafenisondernemer met de familie het verloop van de uitvaart bespreken. Is het een kerkelijke of burgerlijke plechtigheid? Het is een van de vele vragen die de begrafenisondernemer aan de getroffen familie zal stellen. Bij het uitvoeren van de uitvaart, komen er vele vaste rituelen aan bod. Maar het begroeten van de overledene is er altijd bij, zowel bij kerkelijk of burgerlijk begraven. Hetzij met een buiging of met een voorwerp waarmee men een zegening aan de overledene kan geven.

Rituelen tijdens de uitvaart

Dit begroeten van de overledene tijdens de plechtigheid moet een teken van respect vormen. Traditiegetrouw vindt een uitvaart in ons land meestal plaats in een kerk, aula of een andere daartoe geschikte ruimte. De afscheidsplechtigheid is een ketting van rituelen. Zeker bij een kerkelijke uitvaart heeft men een aantal vaste rituelen en waarden die een plechtigheid moet bevatten. Sinds 1 januari 2011 zijn alle uitvaarten met een kerkelijk karakter altijd een woord- of gebedsdienst. Het geeft de nabestaanden de kans om een gepersonaliseerde uitvaart samen te stellen. Wie nog een echte eucharisitieviering wil, moet er om vragen.

De uitvaartplechtigheid met urne of grafkist, zal zowel bij kerkelijk of burgerlijk karakter, gelijkenissen bevatten. Zo zal er bij een burgerlijke uitvaart, het levensverhaal van de overledene aan bod komen. Zo ook bij een kerkelijke uitvaart, tijdens de homilie. Ook het uitdelen van gedachtenisprentjes vormt een traditie in ons land. Dit gebeurt zowel bij kerkelijk of burgerlijke uitvaarten. Het vormt een vaste waarde tijdens een uitvaartplechtigheid.

Afscheid op het kerkhof

Op de begraafplaats, het laatste afscheid, zal men net zoals bij het groeten van de overledene, weer afscheid kunnen nemen op zijn eigen persoonlijke manier. Dit door een buiging te maken of weer een “kruisje” te geven met palmtak of wijwaterkwast. Bij asverstrooiing worden er vaak losse rozen op de as gelegd, als teken van afscheid en respect voor de overledene. Het bijwonen van de effectieve begrafenis, kan ook deel uitmaken van het afscheidsritueel. Al wordt dit niet zo vaak bijgewoond door de familie. Omwille van het confronterende karakter ervan.