De rijke geschiedenis van de begraafplaats Brugge Centraal

6 juli 2016

3 minuten lezen

De begraafplaats van Brugge, Brugge Centraal, gelegen in Assebroek, is een pareltje. Een pareltje aan funerair erfgoed en dus ook rijk aan geschiedenis. De begraafplaats bevindt zich in de wijk Sint-Katarina, op de grens met de wijk Steenbrugge. Deze begraafplaats mag niet verward worden met de in de jaren 1970 ten noorden van de stad aangelegde Parkbegraafplaats Blauwe Toren.

Het decreet van 26 juni 1784 van keizer Jozef II bepaalde onder meer dat niemand nog in een kerk of binnen de stad mocht begraven worden. De Brugse stadsbestuur kocht daarom een terrein aan in randgemeente Assebroek en richtte het in als begraafplaats. De eerste teraardebestelling gebeurde er op 13 februari 1787.

Wegens protest onder de bevolking zou het nog tot 1804 duren eer alle begrafenissen buiten de stad plaatsvonden.
Reeds in 1841 en 1864 werd de begraafplaats uitgebreid. Een algemeen plan werd in 1837 door Pierre Buyck uitgewerkt. Na nieuwe uitbreidingen heeft de begraafplaats thans een oppervlakte van 12 hectare.

Rond 1980 werd men er zich van bewust dat niet alleen de architectuur van de Brugse binnenstad bescherming verdiende, maar dat zich ook aan de rand van de stad, onder meer op de zich daar bevindende begraafplaatsen, waardevolle zaken bevonden. In 1978 werd een Stedelijke Commissie voor Graftekens opgericht. Die nam het initiatief voor het oprichten van een lapidarium waar resten van verdwenen grafmonumenten getoond worden en waar panelen achtergrondinformatie geven.

Rond 2010 werden enkele nieuwe initiatieven genomen (niet alleen op de centrale, maar ook op de andere Brugse begraafplaatsen). Wegens het verbod op het gebruik van pesticiden werd geëxperimenteerd met nieuwe vormen van beplanting tussen de graven. Een aantal graven werd op initiatief van de stad gereinigd en hersteld.

Er liggen heel wat bekenden op deze begraafplaats begraven, we geven de lijst van Wikipedia even mee:

De meeste waardevolle monumenten werden geïnventariseerd en kregen een bordje met uitleg. Zij worden hierna opgesomd (eerst het nummer, dan het vak op de begraafplaats, ten slotte de naam). Enkele graven van personen die een Wikipedia-pagina hebben maar die niet geïnventariseerd zijn, worden ook vermeld.