Begraven, begrafenis of teraardebestelling

Een begrafenis is een oude manier van lijkbezorging

Begraven is in onze cultuur veruit de oudste manier om onze overledenen ten ruste te leggen. Een ander woord voor begraven is teraardebestelling of inhumatie. Een graf wordt gegraven en de kist met de overledenen wordt er zachtjes in neergelaten.

Volle grond, grafkelders.

Er is een verschil tussen begraven in volle grond, in de aarde en een bijzetten in een grafkelder. Begraven worden in de grond, minimum 1.5 meter diep, is zoals het gezegd; begraven in volle grond.

Grafkelders zijn betonnen constructies die speciaal voorzien zijn voor het bewaren van stoffelijke overschotten onder de grond. De kist of urne wordt in de kelder geplaatst, daarna wordt de kelder afgesloten. Er is een speciaal ventilatiesysteem voorzien met filter zodat er geen geurhinder kan zijn.

Wordt er nog veel begraven?

Dit is eigenlijk per gewest en regio verschillend. Er zijn mensen die beweren dat crematie aan een opmars bezig is. Dat meer dan 50% van onze overledenen gecremeerd worden. Dit is echter niet altijd een feit. Er zijn regio’s waar mensen nog veel meer voor begraven kiezen, waar crematie nog taboe is.

Andere manieren?

Er zijn nog andere manieren toegelaten om uw dierbare ten ruste te leggen. Als voorbeeld wil ik graag aanhalen dat bovengronds begraven ook toegelaten is. De gemeente Lanaken, op het kerkhof van Rekem, heeft men een galerijgraf voorzien. Het is eigenlijk een maatregel die mogelijk is gemaakt, omwille van plaatsgebrek, te natte ondergronden en vooral voor het milieuvriendelijke aspect. Hiermee volgen wij na Nederland, Italïe, Frankrijk en vele andere landen die bij gebrek aan plaats en grond om in te graven, deze maatregel al vele tientallen jaren hebben ingevoerd.