Begraven overledene zonder naam of kenmerk

29 november 2016

1 minuut lezen

Begraven overledene zonder naam of kenmerk op de begraafplaats

Meerdere kerkhoven in Vlaanderen geven arme overledene geen naam of kenmerk

Begraven worden zonder naam of kenmerk op de begraafpaats, het gebeurt. Wanneer men alleen komt te sterven, als dat nog niet erg genoeg is in deze moderne maatschappij, en geen financiële middelen heeft om een fatsoenlijke begrafenis te betalen of op voorhand te regelen, zijn er gemeenten die deze arme overledenen geen grafmerk geven.

Het is al langer gekend dat de ene gemeente meer werk steekt in het onderhoud van hun kerkhof dan de andere. Ook het respect naar de overledene toe mag daarin wel wat worden bijgeschaafd. In bepaalde gemeenten gaat het zelfs zo ver dat een overledene, begraven in de “gewone lijn” met minimum grafrust van tien jaar, enkel en alleen een nummer krijgt. Een nummer genoteerd op een stukje hout dat amper 8 centimeter boven de grond uitsteekt.

De vraag is uiteraard gekomen sinds vorige week de Stad Antwerpen met de parij Sp.a een regeling zal treffen voor de arme doden van hun stad. Zo krijgt tegen 2012 elke overledene een eigen grafsteen, betaald door de stad. Een investering van 1.2 miljoen euro.

Wanneer men geen vast grafkenmerk aanbrengt, kan men, zoals er vorig jaar al gevallen van zijn bekend gemaakt, soms vergeten dat er ergens iemand begraven ligt. Zo werd er op een bepaald kerkhof in Vlaanderen vorig jaar een voetpad aangelegd over een graf van een vrouw die vijf jaar daarvoor overleden was.

Uiteraard verdient elke overledene, arm of rijk een minimum grafkenmerk met een kruis of een ander volwaardig voorwerp waarop de naam, geboorte- en overlijdensdatum kan worden aangebracht. Op dit ogenblik liggen er vele overledene op verschillende kerkhoven in Vlaanderen zonder enig kenmerk begraven als totale vreemde in onze maatschappij. Eigenlijk kan dit niet en verdient iedereen een minimum, ook al had je daarvoor geen middelen.