Een grafheuvel

Een manier om overledenen te begraven in de middeleeuwen

De grafheuvel is een gebruik uit de oudheid. Ook wel tumulus of cairn genoemd. In deze heuvel kregen de overledenen hun laatste rustplaats. Tumulus is de Romeinse benaming voor een grafheuvel die opgetrokken werd boven het crematiegraf van een vooraanstaand burger.

In de tweede eeuw na Christus werden meer dan 150 tumuli opgericht langs Romeinse heirbanen in de Civitas Tungrorum. Een goed voorbeeld hiervan zijn de ‘Drie Tommen’, de tumuli van Tienen in Vlaams-Brabant, die bij de opgraving in 1894 belangrijke kunstschatten prijsgaven.

Het gebruik van deze grafheuvels

Men gaat ervan uit dat deze heuvels als graf gebruikt werden. Dit omdat men veelal menselijke resten terug heeft gevonden in deze heuvels. Er werden meerdere mensen in een heuvel begraven. Buiten het gebruik om mensen in de heuvel te begraven, denkt men dat deze oude heuvels ook voor verering gebruikt werden.

Grafheuvels werden opgeworpen in de late steentijd, de bronstijd en de ijzertijd. Er zijn vijf perioden te onderscheiden, waarin op verschillende manieren de doden bijgezet werden en een grafheuvel aangelegd werd.

Lees ook:

Begrafenis – Teraardebestelling – Uitvaart – Graflegging en Inhumatie

Is er een termijn tussen overlijden en begrafenis?

Zwaarlijvige Nederlanders naar paardencrematorium

Zoekt u dragers of ceremoniemeesters?

App laat je foto nemen met avatar van uw overleden familielid