Levensbeëindiging ook voor minderjarigen

30 november 2016

1 minuut lezen

Levenbeëindiging ook mogelijk maken voor minderjarigen

De levensbeëindiging moet ook mogelijk gemaakt worden voor minderjarigen. Laten we dit toelaten voor minderjarigen, stelt Dr. Wim Distelmans voor. Distelmans is professor palliatieve geneeskunde en titularis van de leerstoel ‘Waardig Levenseinde’ van deMens.nu aan de Vrije Universiteit Brussel.

In tegenstelling tot de euthanasiewet in Nederland laat de Belgische wet geen euthanasie toe op wilsbekwame minderjarigen. In Nederland kan een minderjarige vanaf twaalf jaar om euthanasie verzoeken na akkoord van de ouders en vanaf zestien jaar mits de ouders zijn ingelicht. De ondergrens werd daar op twaalf jaar bepaald omdat vanaf deze leeftijd het abstract denkvermogen meestal ontwikkeld is. Vanaf dan kan een minderjarige het onderscheid maken tussen op reis gaan (en terug thuiskomen) en doodgaan (niet meer terugkomen) en kan hij als voldoende wilsbekwaam beschouwd worden.

Minderjarige kinderen die hun wil kunnen uitdrukken mogen momenteel dankzij de Belgische wet op de patiëntenrechten behandelingen weigeren, zelfs als deze levensverlengend of zelfs levensreddend zijn. Het is dan ook absurd dat dezelfde wilsbekwame minderjarigen geen recht op een euthanasieverzoek hebben. Waarom zou een zeventienjarige met leukemie die – na jaren van intensieve behandelingen (chemotherapie, beenmergtransplantaties, steriele kamers) – ongeneeslijk is geworden en bovendien ondraaglijk lijdt, moeten wachten tot hij meerderjarig is geworden?

“Waarom zou een zeventienjarige met leukemie die ongeneeslijk is, moeten wachten tot hij meerderjarig is geworden?” Wim Distelmans.

Onze euthanasiewet wordt door buitenlandse media aanzien als zijnde “te soepel”. Toch wordt de wet vaak toegepast bij mensen die lijden. Op lijden staat immers geen leeftijd.