De échte groene uitvaart, begraven in een lijkwade, midden in een bos. Zonder grafsteen, grafkenmerk, enkel wat coördinaten van waar het graf zich bevindt. Dat is volgens buitenlandse uitvaartmedia de echte groene uitvaart. In combinatie met andere maatregelen, die zo weinig mogelijk impact hebben op ons milieu.
Begraven in een bos, zonder kist, met lijkwade, het is nog niet voor vandaag in België. Althans, zo lijkt het. Gemeenten investeren in begraafbossen, waaronder men verstaat: een plek om biologische urnen te begraven. Géén lichamen. Onderzoek wijst uit dat bitter weinig mensen deze optie kiezen. En dan is het nog maar met een urne. Gemeenten investeren maar de burger ligt er niet wakker van. Bij een crematie gebeurt er nog vaak een asverstrooiing. De as verstrooien, is dat een groene optie?
Gemeenten of steden die investeren in begraafplaatsen, investeren in moderne mogelijkheden. Zo zijn er de begraafbossen voor de bio urnen. Maar investeert men wel correct? Er zijn soms gigantische columbaria voor urnen gebouwd, waar niemand om vraagt.
Waarom geen bovengrondse columbaria voor grafkisten? Geen crematie: geen opwarming van de aarde. Geen ondergrondse begraving: geen ‘vervuiling’ van ons grondwater. Het lijkt toch dé groene oplossing met weinig impact voor ons milieu. Zuurstof kan een stoffelijk overschot sneller laten ontbinden in een bovengronds columbarium dan ondergronds. Waarom men daar niet meer in investeert is misschien wat raar? De Vlaamse wetgeving laat het nochtans toe. Weet men wel dat dit mogelijk is?
Resomeren, ook zo groen?
Naast de groene opties om te begraven zijn er ook alternatieven voor de klassieke crematie. Hoewel crematie vandaag meer elektrisch zal gebeuren, krijgt het resomeren in het buitenland steeds meer aandacht. In Amerika keurt de ene staat na de andere het resomeren goed. Daar zie je begrafenisondernemers volop investeren. Maar ook Canada of Groot-Brittannië maakt de eerste stappen richting het resomeren. Het vaste Europese landschap zal blijkbaar nog langer moeten wachten op het resomeren. Er wordt wel over gesproken maar concreet is het afwachten tot de eerste resomator geplaatst mag en kan worden.
Is de Belg klaar voor zulke uitvaarten?
Is de Belg klaar voor zulke groene uitvaarten? Of moeten we ons afvragen: is er wel vraag naar? De gemiddelde persoon die overlijdt in ons land, heeft zo zijn leeftijd. De kinderen van die persoon zijn vaak ook al wat ouder en grijpen daardoor naar opties die men gewoon is, begraven of cremeren en een asbestemming zoals men die al zo vaak gezien heeft. De oudere generatie die begrafenissen regelt, ligt deze wel wakker van de impact op het milieu? Wat is dé impact van de uitvaartsector op ons milieu?
Onze sector begint bij de begrafenisondernemer. Misschien moet hij of zij die groene opties meer op tafel leggen? Zoveel echte groene opties zijn er niet, en daarbij moet het ook nog haalbaar zijn voor de uitvaartondernemer. De groene opties komen ook met een prijskaartje. Wat als je de lijkwagen wil vervangen door een groen alternatief? Dat kost geld. Een koets? Een Tesla lijkwagen huren? Dat kost eenmaal geld.
Groene uitvaartproducten zijn zo groen niet als je naar het prijskaartje kijkt. Alternatieven tot een gewone gangbare doodskist, zijn vaak duur. De consument moet het nog kunnen betalen. De kost van een uitvaart is voor vele mensen hoog, maar de groene uitvaart, kan die nog hoger maken. Toch als je de hele lijst afloopt met alternatieve opties en producten. Misschien moet men een middenweg vinden?
Hoe zit het in het buitenland met de groene uitvaart?
Laat ons starten bij onze noorderburen. Daar zijn de echte groene begraafplaatsen een “hit”. Ook Groot-Brittannië ziet de echte groene begraafplaats als een mogelijkheid. Daar is de wetgeving anders dan hier. In Nederland kunnen begraafplaatsen privé worden opgericht. Hier in ons land, is dat niet zo.  Daar zijn de begraafplaatsen en kerkhoven van de overheid. Wat de kost van een begraafplaats betaalbaar houdt voor de consument.
Ook het resomeren komt steeds vaker in media. Zo krijgt het resomeren ook de benaming: bio-crematie of water-crematie. Omdat er geen klassieke vlam aan te pas komt.
