Gaan Britten straks begraven naast een autosnelweg?
Britse uitvaartwetgeving vrij soepel in vergelijking met andere landen
De Britse kerkhoven liggen heel vol. Eigenlijk liggen ze té vol. En stilaan vormt dat een groot probleem in Groot-Brittannië, want waar kunnen de doden nog begraven worden? Er liggen nu verschillende plannen op tafel om het tekort op te vangen – denk bijvoorbeeld aan kerkhoven aanleggen langs snelwegen of fietspaden. “Het is echt een nijpend probleem”, zegt onze correspondente Lia van Bekhoven van de VRT nieuwsdienst.
Een vooraanstaande volksgezondheid expert pleit voor een strategisch initiatief om groene begraafgangcorridors te ontwikkelen naast grote autostrades, omdat Britse kerkhoven en begraafplaatsen snel plaats verliezen.
500.000 sterfgevallen per jaar
Met 500.000 sterfgevallen per jaar in Engeland en Wales, is de kans groot dat binnen vijf jaar geen begraafplaats meer overblijft. In de Journal of the Royal Society of Medicine schrijft professor John Ashton over de recente aankondiging van een plan om 130.000 bomen in stedelijke gebieden te planten als een bijdrage aan het verminderen van vervuiling en het broeikaseffect.
Hoewel hij een gebrek aan ambitie heeft, schrijft hij, geeft het een idee van wat mogelijk zou kunnen zijn door de punten van het groene milieubewustzijn en de menselijke begrafenis met elkaar te verbinden. De milieu- en menselijke gezondheidseffecten van de vloeistoffen en materialen die worden gebruikt in balseming en doodskisten is een kwestie van groeiende belangstelling en zorg, schrijft prof. Ashton, en resoneert met de recente beweging naar eenvoudigere uitvaartbenaderingen, niet het minst groene begrafenissen met biologisch afbreekbare regalia en doodskisten in bosgebieden.
Met weinig vooruitzicht op het vinden van begrafenisruimte voor wie er naar op zoek is, schrijft hij, is er een reële kans om net zo stoutmoedig op te klimmen als de Victorianen met de Metropolitan Burial Act van 1852. Prof. Ashton concludeert: “Een glimp van wat mogelijk kan zijn met politieke wil en verbeeldingskracht kan worden gezien door wat er is gebeurd naast de lang vergeten kanalen door verwaarlozing en wanbetaling waar gangen voor dieren in de loop van de tijd zijn geëvolueerd.
Het is tijd om de wortels van menselijke begraving voor de volksgezondheid opnieuw te bekijken en deze te verbinden met een nieuwe visie voor een planeet die geschikt is voor toekomstige generaties. ”
Dus wordt er creatief nagedacht…
“Een van de plannen is om begraafplaatsen te maken langs snelwegen, verlaten industrieterreinen, lege en ongebruikte plekken. Dat zou dan op een milieuvriendelijkere manier gebeuren: geen kist dus, maar gewoon in een doek of een mand. En als men daar dan elke keer een boom op plant, wordt ineens de vervuiling en de klimaatopwarming aangepakt.”
Dat is niet het enige plan dat op tafel ligt: “Een ander plan is om te kijken naar de Verenigde Staten, waar in sommige gebieden lijken in stalen vaten met zaagsel en stro gestoken worden. Daardoor vergaat het lichaam heel snel, in 30 dagen, en die compost kan dan ook weer gebruikt worden om groenten, planten en bomen op te kweken.”
Mag dat zomaar allemaal?
Het simpele antwoord: ja. “De regels in Groot-Brittannië zijn heel soepel, gek genoeg. En veel Britten weten dat niet. Maar volgens de Britse wet mag iedereen overal begraven worden als het op het eigen grondgebied is en als men niet overleden is aan een besmettelijke ziekte.”
“Is dat niet het geval kan de dode worden bijgesteld in je eigen achter- of voortuin. Dat is niet schadelijk, het stinkt niet, het vervuilt het grondwater niet. De aarde functioneert als een geurverdrijver, niet als een vervuiler. Dus je kan je overleden grootvader onder je terras in je tuin begraven.”
bronnen: vrt nieuwdienst – eurekalert.com
