Burgers halen slag thuis tegen burgemeester van Oud-Turnhout die individuele ontgravingen weigerde

In Oud-Turnhout werd er onlangs aan een perk met vele graven een bord geplaatst waarbij een ontgraving werd gemeld.  Elk graf krijgt een bord met deze melding.  Het gaat om een perk waarop geen concessies verleend werden en waarbij de minimum grafduur van tien jaar verlopen is.

Burgemeester weigerde pertinent

Daarop stapte mevrouw Chris Schenkels naar de burgemeester om een toelating te vragen.  De toelating om de resten van haar man te laten ontgraven en te laten cremeren.  Deze toelating werd pertinent geweigerd door de burgemeester.  Dat vertelt mevrouw Schenkels zelf aan ons.  De burgemeester zelf heeft geen enkele wettelijke basis om de ontgraving van de resten te weigeren.  Omdat het gaat om ernstige redenen: de verdwijning van het ganse perk.

“De resten verdwijnen, laat me hem naar huis brengen”

De enige reden waarom mevrouw Schenkels de stoffelijke resten wil laten opgraven en cremeren is omdat het ganse perk zou verdwijnen in een algemeen graf op de begraafplaats van Oud-Turnhout.  Ze wil de resten van haar echtgenoot, die jong overleed, terug thuis hebben.

Uw man is niet belangrijk genoeg…

Meerdere mensen die familie begraven hebben in het betrokken perk, wilde ook een toelating verkrijgen om de resten te ontgraven.  Ook dat werd geweigerd door de burgemeester onder het motto: “als u dat vraagt, gaat iedereen dat vragen en dat gaat niet”.  Daarbij vond de burgemeester de man van mevrouw Schenkels niet belangrijk genoeg voor de gemeente om de toelating te overhandigen, vertelt mevrouw Schenkels.  Een burgemeester kan een ontgraving altijd toelaten, om goed gemotiveerde redenen.  De reden in dit geval is de ontgraving van het hele perk.

Zelfs een brief op de zerk van haar man moest op politiebevel worden verwijderd

Reden genoeg om de burgers toe te laten stoffelijke resten toch te laten ontgraven en weer te begraven hetzij in een gekochte concessie of de keuze om de stoffelijke resten te cremeren.

“Voor velen is het stoffelijk overschot van Roger niet meer dan wat beenderen. Voor mij blijft het mijn man. Roger is 32 jaar geleden overleden. Hij was toen maar 38. Als hij zou worden ontgraven en in een massagraf worden bijgezet, ben ik mijn man kwijt. Daar voel ik me niet goed bij”, aldus Chris Schenkels.

Mevrouw Schenkels verwoordde haar verontwaardiging ook in een briefje dat ze neerlegde bij het graf van haar man. Ze moest dat later onmiddellijk en op politiebevel weghalen.  Wat eveneens geen wettelijke basis heeft.  Want er is geen wet dat zegt dat bepaalde woorden of spreuken niet op een graf mogen liggen.

“Ik kreeg op het gemeentehuis te horen dat de gemeente haar eigen wetten hanteert. Dus ben ik dinsdag met de wetteksten naar de dienst Burgerlijke Stand gegaan. Nu verneem ik dat mijn aanvraag toch kan worden onderzocht.” vertelt mevrouw Schenkels.

Vandaag staat in het Nieuwsblad een artikel te lezen over dit verhaal.  Schenkels heeft er erg voor gevochten en weegt enkele kilo’s minder naar eigen zeggen.  De media heeft ze dus ook gehaald met dit verhaal.  Een verhaal waarbij weinig waardigheid en respect voor overledenen en nabestaanden aan de dag werd gelegd.

Ontgravingen kunnen niet zomaar gebeuren, er zijn regels.

Ontgravingen kunnen in Vlaanderen niet zomaar plaatsvinden, ze moeten worden aangekondigd.  Aan elk graf moet een melding geplaatst zijn als aan de ingang van het kerkhof of begraafplaats.  Pas een jaar na het plaatsen van deze melding kan men overgaan tot ontgraven.  De graven waarbij geen reactie kwam van de nabestaanden kan men verwijderen.  Andere graven, zullen dan wellicht individueel verwijderd zijn omdat men de resten wilde behouden om ze te cremeren, concessie te verlengen of te herbegraven.  Let op: een brief moet de stad of gemeente nooit sturen!  Men gaat ervan uit dat u minstens eenmaal per jaar het graf bezoekt!

Nabestaanden hebben altijd het recht om een toelating te vragen aan de burgermeester van de gemeente van de begraafplaats, om de resten individueel te laten opgraven en een andere bestemming te geven.  De grondige reden daartoe is veelal dat een perk verdwijnen zal.  Het weigeren van iets dat heel gevoelig ligt bij nabestaanden is uit den boze.