Moet er ‘rouwverlof’ komen?

Vandaag kennen we allemaal de term ‘bevallingsverlof’ maar bij een overlijden, wat ook een zeer innemende gebeurtenis in een mensenleven is, krijgt men slechts enkele dagen klein verlet.  Een vrouw die een kind van 5 verloor getuigt hierover in Knack Magazine.  Els Duyck die haar 5-jarig zoontje verloor, vindt dat je een jaar de tijd moet krijgen. ‘Je kan bijna voor alles een soort van verlof opnemen, maar voor de dood van een geliefde niet. Dat klopt toch niet?’ staat te lezen in Knack, hiermee begint de getuigenis van Els.

De dood van Rytse, het kindje van Els,  het was voor iedereen een zware klap. ‘Ik had de tijd niet om te rouwen’, zegt Els in Knack. ‘De eerste weken na zijn dood was ik een wrak, maar ik moest voort. Met drie kleine kinderen in huis kan je niet anders. Ik kreeg van de psychiater medicatie, maar het verlies van je kind verwerk je niet door pillen te slikken.’

Els beschreef zijn dood in het boek Hoe groot kan liefde zijn en ging ook skydiven. ‘In de lucht heb ik gelachen, geweend, geroepen, … Voor mij was dat een deeltje van mijn verwerkingsproces.’  Dat alles bleek toch niet voldoende. Twee jaar geleden, en bijna acht jaar na de dood van haar oogappel, is Els ingestort. ‘Tijdens een stedentrip in Rome kreeg ik een epileptische aanval. Enkele maanden later gebeurde hetzelfde in de Zara in Kortrijk. Na een hele reeks onderzoeken bleek er neurologisch niets aan de hand, de aanvallen waren veroorzaakt door stress en slaaptekort.’

Als ik een tip mag geven aan ouders die hetzelfde meemaken: gun jezelf de nodige tijd. Zo niet, krijg je vroeg of laat de boemerang in je gezicht. Ik pleit heel sterk voor rouwverlof van een jaar. Je kan bijna voor alles een soort van verlof opnemen, maar voor de dood van een geliefde niet. Dat klopt toch niet?’

Bron en citaten: Knack.be