Gemeenten investeren vandaag in veel groen op de begraafplaatsen of kerkhoven. Een oase van groen om tot rust te kunnen komen. Begraafplaatsen worden begraafparken waar mensen hun overledene kunnen bezoeken of er komen wandelen, joggen of om even te vertoeven.
Het groene aspect brengt ons milieu met zich mee. Daar moeten we ook in investeren. Biologisch afbreekbare urnen om te begraven is vandaag veelal de optie die het meest ‘groen’ is op een begraafplaats. Hoewel elk lichaam begraven wordt in een volledig afbreekbaar gegeven, de kist die moet voldoen aan strenge milieu normen, komt het begraven van biologisch afbreekbare urnen het meest naar voor als de groene optie.
Daarnaast zijn er de bossen waar men de as kan verstrooien in de vrije natuur, zo vindt men er bijvoorbeeld eentje in Zoersel. Begraafbossen zijn bossen waar men urnen kan begraven in biologisch afbreekbare urnen of de as verstrooiien in de vrije natuur. Geen grafzerken of andere kenmerken worden aangebracht, er zijn ook geen paden.
Maar is er wel echt vraag naar deze opties? Er zijn gemeenten, zoals Ninove deze week bekend maakte, alwaar er gewoon geen vraag is. De optie ligt op tafel, maar de vraag is er niet. Wat houdt dit in? Is de Vlaming of Belg hier mee bezig? Of zijn we conservatiever dan we ons voordoen? Wanneer het gaat over de dood?
Echte begraafbossen waar men lichamen kan begraven in volle grond met een lijkwade, zou in principe kunnen in Vlaanderen, maar geen enkele gemeente geeft de optie. In onze buurlanden zoals het Verenigd Koninkrijk of Nederland hebben deze opties al wel en daar is er wél vraag naar.
De Vlaming kiest steeds vaker voor crematie, zou dit er iets mee te maken hebben? Want een crematorium is niet zo vervuilend als men denkt. De filters zuiveren zo goed, dat er zo goed als enkel warme lucht naar buiten gaat. De vraag is: wat is dan milieuvriendelijk? Crematie of een ‘propere’ asbestemming.
Daarnaast is het resomeren ook in opkomst in verschillende westerse landen. Toch zijn er ook stemmen die het resomeren niet zo milieuvriendelijk vinden. Daarnaast nog de opmerkingen over het ethische rond de dood en het lichaam. Toch wordt bij crematie een lichaam letterlijk in vuur en vlam geplaatst. Het resomeren is het ‘verwateren’ van een lichaam. Of resomeren een toekomst heeft binnen de Europese uitvaartwereld, zal de toekomst uitwijzen.
De Vlaming lijkt precies toch conservatiever dan men denkt. Toch als het gaat om de dood. Of lopen gemeenten voor op de wensen van de nabestaanden? Het zijn vragen die misschien in de toekomst een antwoord kunnen krijgen.
