Wie kan er op een grafconcessie geregistreerd staan?

Een concessie kan dienen voor:

• de aanvrager
• zijn echtgenoot of echtgenote
• zijn bloed- of aanverwanten
• en al wie aangeduid is door de concessiehouder en die daartoe bij de gemeentelijke overheid hun wil te kennen hebben gegeven.

Wanneer iemand overlijdt terwijl hij op dat ogenblik een feitelijk gezin vormde, kan de overlevende een concessie aanvragen aan de bevoegde overheid. Een concessieaanvraag mag ook worden ingediend ten behoeve van een derde en van diens familie.  Veelal is dit de begrafenisondernemer die in opdracht van de familie alle formaliteiten regelt voor de begraafplaats.

De bevoegde overheid, de gemeente of stad die verantwoordelijk is voor de begraafplaats of kerkhof, stelt de duur en de voorwaarden voor het toekennen van een concessie vast:

• De gemeenteraad kan op de gemeentelijke begraafplaatsen concessies verlenen.
• Voor intergemeentelijke begraafplaatsen is het intergemeentelijke samenwerkingsverband bevoegd.

Wat is een grafconcessie?

Een concessie is een ‘aangekochte’ rustplaats op het kerkhof. Dit kan gaan over een grondconcessie, grafkelder, columbariumconcessie of een urneveldconcessie.

Een concessie kan niet meer voor “eeuwig” worden aangegaan. Het kan enkel nog tot maximum 50 jaar verleend worden. Beginnend vanaf minimum 15 jaar.

Wat zijn de voordelen van een grafconcessie?

Je kan bij de aankoop van een concessie met meerdere personen op dezelfde plaats te ruste worden gelegd, en de rustplek is verlengbaar wanneer de concessie verloopt.  Dit geldt voor zowel grafkisten als urnen.