De begrafenisrituelen die gevonden zijn in het Archeologisch Park van Alarcos, Spanje
De archeologische vindplaats Alarcos ligt in het centrum van de provincie Ciudad Real, op acht kilometer van de hoofdstad en drie kilometer van de gemeente Poblete. De heuvel verheft zich ongeveer 100 m boven de Guardiana en is de enige doorwaadbare plaats in de rivier in dit gebied. Dankzij deze positie kan het de routes die de regio van oost naar west en van noord naar zuid doorkruisen, controleren en een continue bevolkingsgroei in stand houden.
Opgravingen die sinds 1984 zijn uitgevoerd, hebben aangetoond dat er in de Iberische periode al veel bewoning was en dat de stedenbouwkundige planning op een hoog niveau was. Hierdoor kan de periode van haar grootste bloei worden gedateerd in de 4e en 3e eeuw voor Christus. C. In de middeleeuwen speelde het een fundamentele rol omdat het aan de weg lag die Córdoba met Toledo verbond, op een tussenpositie tussen de steden Caracuel en Calatrava.
Deze ononderbroken habitat heeft tot op heden sporen nagelaten in de vorm van grafresten in de vorm van drie necropolissen die verband houden met het Iberische verleden en een begraafplaats die verband houdt met de zeventien jaar durende Almohadenbezetting (1195-1212).
De recente ontdekking van de zogenaamde Iberische Necropolis III van Alarcos, gelegen tegenover de zuidelijke helling van het oppidum van Alarcos (Ciudad Real), maakt het mogelijk om de begrafenisrituelen van deze grote site (uitgeroepen tot Archeologisch Park) te documenteren.
Deze is alleen bekend van de Iberische Necropolis II, waarvan 25 graven bewaard zijn gebleven. Onlangs heeft een archeologisch onderzoek een nieuwe necropolis onthuld in het oppidum van Alarcos, gelegen tegenover de zuidelijke helling van de heuvel.
Ongeveer honderd graven zijn daar al gevonden, daterend uit de 4e tot de 1e eeuw v. Chr., hoewel het mogelijk is dat ze uit een eerdere periode dateren, aangezien de volledige omvang van de site nog onbekend is. Hoewel deze nieuwe Iberische necropolis van Alarcos zich nog in de opgravings- en onderzoeksfase bevindt, is bevestigd dat er verschillende graftypen aanwezig zijn (kuilgraven, kisten, heuvels van verschillende groottes en indelingen) en dat de tot nu toe gevonden materialen wijzen op het bestaan van graven met zeer opmerkelijke voorwerpen die deel uitmaakten van de grafgiften, zoals een Fenicisch-Punische scarabee die dateert uit de periode tussen het einde van de 5e eeuw en het begin van de 4e eeuw v.Chr. en een uitzonderlijke Attische klokkenkrater, van groot formaat, uitzonderlijk in Noord-Oretanië, daterend uit het midden van de 4e eeuw v.Chr., die zou zijn gebruikt als urn voor de gecremeerde resten van een vrouw.
Andere uitzonderlijk gedocumenteerde elementen zijn onder meer een grote verscheidenheid aan wapens, zoals helmen, schilden, zwaarden, dolken, soliferrea en de aanwezigheid van een silicernium met meer dan 40 Griekse stukken. De ontdekking van deze necropolis is van groot belang, omdat het de eerste in de regio is waar een groot aantal graven bewaard is gebleven. Hierdoor kunnen we meer te weten komen over begrafenisrituelen, die in de bovenloop van de Guadiana vrijwel onbekend zijn.
