Het Vlaamse landschap is weer een ervaring rijker. Een ervaring waarbij een zorginstelling besliste over de locatie alwaar de overledene naartoe gebracht mocht worden. Zonder dat de nabestaanden ervan wisten of groen licht hadden gegeven voor het vervoer van de overledene.
Overgebracht naar een begrafenisondernemer omdat het gebruikelijk is?
De overledene werd overgebracht naar een bepaalde begrafenisondernemer omdat dit gebruikelijk was. Gebruikelijk? Wat gebruikelijk zou moeten zijn, is dat men de nabestaanden vraagt welke begrafenisondernemer ze aanstellen. Niet zomaar handelen en op die manier misbruik maken van de emotionele toestand van nabestaanden.
Is het uit gemakzucht of spelen er andere facetten mee?
In het Vlaamse land is het al veel eerder gebeurd. Wellicht over gans België. Waarbij personeel van zorginstellingen zelf een begrafenisondernemer aanbieden of gewoon die begrafenisondernemer opbellen. “Wie denkt er nu dat men een andere begrafenisondernemer zou nemen?” zijn woorden die in het verleden al gevallen zijn.
Wat speelt er op dat ogenblik af?
Zijn er dan afspraken tussen personeel of bepaalde instellingen om één begrafenisondernemer op te bellen? Wordt er dan geen misbruik gemaakt van de emotionele staat van de familie? Die al snel zou durven zeggen: “doet u maar, we zijn overmand van verdriet”?
Waar eindigt dit?
Het zijn en zullen altijd de nabestaanden zijn die de begrafenisondernemer aanstellen en niet andersom. Dat is de correcte weg. Wat als een bepaalde familie dit niet neemt en juridische stappen zet? Die kans bestaat altijd.
Een ander waargebeurd verhaal:
Mevrouw A. overlijdt in een zorginstelling. De familie wist dat de oudere dame zou komen te overlijden en hadden al een begrafenisondernemer in hun achterhoofd. Wanneer men het diensthoofd van de afdeling van de dame sprak, vlak na het overlijden, beval deze meteen en specifieke begrafenisondernemer aan. Dit zonder dat de familie ernaar gevraagd had.
Toeval treft, dat deze aanbevolen begrafenisondernemer, de concurrent is van de gekozen begrafenisondernemer. De familie moest, dit vlak na het vernemen van het overlijden, zich heel stevig verzetten tegen de aanbeveling van het diensthoofd. “De keuze van die begrafenisondernemer is gebruikelijk, die komt hier het meest”. Wat complete onzin is.
De familie hield het been stijf en heeft de keuze van het diensthoofd op dat ogenblik naast zich neergelegd. Het werd toen zelfs opgenomen met de directeur van die bepaalde zorginstelling die de volgende woorden gepikeerd uitsprak: “Mijn personeel doet zulke aanbevelingen niet” Waarbij de familie bijna als leugenaars beschouwd werden uren na het overlijden van hun dierbare.
Het zijn bijna hallucinante taferelen waarbij men als nabestaanden door emoties overmand, wordt meegenomen in een rollercoaster van fout gedrag. Respect voor de overledene en nabestaanden zou op de eerste plaats moeten komen.
Veel zorginstellingen doen prachtig werk en werken heel correct. Af en toe springt er eentje over de lijn en komt fout gedrag naar boven.
