Taboe rond de dood
Praten over de dood, nog steeds taboe?
Het taboe rond de dood of aanverwante onderwerpen
In vele culturen, en ook in nog steeds in de onze, is praten over de dood nog steeds een taboe. We bekijken het als iets zwarts, slecht en pijnlijk. Het is uiteraard voor de nabestaanden een pijnlijk iets, om iemand te moeten afgeven. Toch zijn niet alle culturen ervan overtuigd dat de dood iets slechts is.
Waarom is praten over de dood dan zo moeilijk?
Het onwetende, het loslaten en missen van iemand dierbaar maakt van de dood, in onze cultuur, een onderwerp waar we liever niet over praten. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar toch praten de meeste mensen liever niet over de dood en alles wat ermee te maken heeft.
Andere culturen zijn dan eerder overtuigd dat de dood niet het einde is. Men maakt de overledene klaar om ‘over te gaan’ naar een andere wereld, iets wat voor het rouwproces een helend effect kan zijn. De overtuiging dat de overledene enkel fysiek overleden is, is iets dat in onze cultuur ondenkbaar is, althans voor de meeste mensen.
Andere culturen, andere gewoonten
De wereld heeft verschillende culturen en men gaat op verschillende manieren om met de dood en onze overledenen. In de westerse wereld, is dit vrijwel gelijklopend. In andere culturen, meer naar het oosten, heeft men andere opvattingen en gaat men ook totaal anders om met de doden. Waar men hier de doden in een kist laat cremeren, zal men in andere culturen de doden zelf cremeren en vooraf het dode lichaam zelf wassen.
Culturen zijn enorm verschillend, ook in de omgang met de dood. Moeten we bang zijn van de dood? Zal het een taboe blijven? Onze overtuigingen en de manier waarop we omgaan met de dood en onze doden, kan veranderen. Toch zal dit niet al te snel gebeuren, en als het al gebeurt, zal het tijd vragen.
15/07/2011
©Uitvaartvlaanderen.be
