Eenzaam sterven

29 november 2016

1 minuut lezen

Eenzaam sterven

Eenzaam sterven, het gebeurt nog elke dag

Eenzaam sterven, het gebeurt nog elke dag. In Vlaanderen sterven er elke dag nog mensen zonder familie, vrienden of kennissen, alleen. Soms duurt het een hele tijd voor deze mensen gevonden worden. Vaak na het opmerken van geurhinder of rolluiken die niet meer worden opgetrokken. Een aantal begrafenisondernemers in Oost-Vlaanderen getuigen hierover in lokale kranten.

Je staat er als begrafenisondernemer, alleen, wachtend op eventuele aanwezigen van een asverstrooiing, in opdracht van het OCMW. Komen er nog bekenden van de overledene? Dat blijkt een goeie vraag. Wanneer niemand komt opdagen, is het een hele eenzame gebeurtenis. De overledene krijgt zijn laatste bestemming, zonder dat er iemand aanwezig is. Alleen de begrafenisondernemer.

In steden zoals Antwerpen is er een alternatief, de Eenzame Uitvaart bestaat uit een aantal dichters die elk op hun beurt een gedicht schrijven, een uniek stuk voor elke overledene. De dichter leest het gedicht ook voor als grafrede op het moment van laatste afscheid. Wanneer iemand alleen sterft, zonder nabestaanden, neemt de overheid het over. Het OCMW regelt dan de uitvaart, elke gemeente of stad, heeft zijn eigen regels van toepassing.

Misschien zullen er nog andere steden het initiatief van Antwerpen volgen. Dan kan het OCMW, bij vermoeden dat er geen aanwezigen zullen zijn op de begraafplaats, de vereniging zoals die Eenzame Uitvaart, verwittigen. Oostende is recentelijk begonnen met het inzetten van vrijwilligers bij OCMW uitvaarten waarbij het vermoeden er is, dat er niemand bij het afscheid aanwezig zal zijn. Het is triest dat er zoveel mensen zijn die eenzaam en alleen deze wereld verlaten, vaak ongemerkt.