Wachten op een eerste echte natuurbegraafplaats in België

In andere Europese landen het gespreksonderwerp als het gaat om de dood en wat er mogelijk is: de natuurbegraafplaatsen.  België, Vlaanderen hinkt hier weer achterop.  Nederlandse bedrijven maken reclame bij Belgische begrafenisondernemers in de grensstreek, om eventueel Belgen ook te laten begraven op een Nederlandse natuurbegraafplaats.  Enig verschil dat dit met zich meebrengt: de prijs.  Want een Nederlands graf kost al snel enkele duizenden euro’s.

We zijn anders dan onze Europese buren  

Men leest het ene nieuwsbericht na het andere over natuurbegraafplaatsen in buitenlandse uitvaartmedia.  Spijtig dat het hier niet kan en of mogelijk gemaakt wordt.  Want begraafplaatsen in ons land zijn van de gemeenten.  Wat zoveel wil zeggen dat begraafplaatsen niet privé mogen worden opgericht in ons land, in tegenstelling tot andere Europese landen waar het wel mag.

Prijzen blijven per concessie wel goedkoper

Voordeel bij ons is dat de prijzen van een grafconcessie dan aanzienlijk goedkoper blijft dan bij een privé begraafplaats in een ander land.  Vandaag kan men urnen begraven in bepaalde bossen die op een bestaande begraafplaats zijn aangeduid als urnenbos.  Een mooi voorbeeld hiervan is het Antwerpse Schoonselhof, daar heeft men een urnenbos dat effectief in een bosrijk gedeelte van de begraafplaats voorzien is.

Lichamen in een bos begraven, daarmee hinken we achterop

Maar voor lichamen te begraven in een bos, daar hinkt men achterop.  Is de Vlaming hier klaar voor en is er vraag naar bij begrafenisondernemers?  Urnen begraven in een urnenbos, daar wordt heel vaak voor gekozen.  Een lichaam begraven in een bos, is er vraag naar?  Er zijn vele onderwerpen binnen de uitvaartwereld waarmee ons land enorm achterop hinkt met onze buurlanden en andere landen in de wereld.

Natuurbegraafplaatsen, een echte hype

In Groot-Brittannië en Nederland, om maar een paar voorbeeldlanden op te sommen, zijn natuurbegraafplaatsen een echte hype.  Daar mogen begraafplaatsen privé worden ingericht en grafconcessies worden er verkocht.  Een graf in deze bossen is niet gemarkeerd zoals een klassiek graf.  Veelal ligt er bijna niets en is het graf onherkenbaar.  Coördinaten worden wel doorgegeven aan de nabestaanden zodat men het graf perfect kan terugvinden, maar iemand die er wandelt, zal niet alle graven gezien hebben.

Het is en blijft wachten op initiatieven in ons land.  Waarmee het niet betekent dat het nu in België slecht is qua uitvaartmogelijkheden, kleine dingen worden geregeld maar moderne hedendaagse mogelijkheden, daarmee hinken we achterop.