Het effect op het menselijk lichaam bij een begrafenis in volle grond

Het menselijk lichaam begraven.

Een overleden menselijk lichaam dat begraven wordt, vergaat geleidelijk. De ontbinding gebeurt hoofdzakelijk door de bacteriën uit het eigen lichaam. Wat belangrijk is voor de snelheid van het ontbindingsproces is de grond waarin de overledene begraven wordt. Laat deze grond veel zuurstof door of niet? Dit speelt een belangrijke rol. Wanneer de grond voldoende zuurstof en water doorlaat, zal een menselijk lichaam op tien à vijftien jaar volledig ontbonden zijn.

In gebieden waar er veel klei- en veengrond aanwezig is, zal de ontbinding aanzienlijk vertragen. Zo kan men zelfs na dertig jaar nog resten van weefsels terugvinden. De grafkist valt na een periode uit elkaar. Is dit een kist uit spaanplaat, zal deze al snel uit elkaar vallen. Al vanaf een jaar kan de kist het begeven. Een dure houten kist zal langer weerstand bieden. Daar het rottingsproces van het hout langer duurt.

Het menselijke lichaam ontbindt zeer snel in de eerste weken na begraving. De bacteriën uit de darmen, verlaten de darmen en verspreiden zich al snel via bloed- en lymfevaten. Zo produceren ze gassen die het lichaam doen opzwellen. Ze vermeerderen en vernietigen eerste de weke organen en weefsels. De huid verkleurt hierdoor en komt los. Dijen en billen bevatten meer vet en daar duurt dit proces veel langer, omdat vet traag verteert. Zo blijven na verloop van tijd enkel nog de beenderen over.